ولایت

ما به ولایت امیر (ع) و اولاد امجاد او - ائمه معصومین(ع) - آنسان نیازمندیم که برای ادامه ی حیاتمان به هوا ، چنانکه اگر لحظه ای این نسیم معطر فرح بخش ، این شمیم روح افزای معنوی از حیات ما قطع شود منهدم خواهیم شد.(1) مایه ی زندگی و ستون استوار ، هستی عالم و آدم بر ولایت آنان استوار و پابرجاست ، راه های آسمان جز از آستانه ی ولایت مقدس آن چهارده نور پاک ایزدی نمیگذرد و در های آسمان الهی جز با نام های معطر آنان گشوده نمی شود.

آنان ابواب رحمت و برکت و علم و معرفت و محبت خداوندند ، مردود پیشگاه آنان مردود کائنات و مقبول بارگاه آنان مقبول ماسوی است.(2)

هر دل که از مهر و ولای ولایت خالیست دل نیست و هر سینه که در شوق ولایت نمی تپد ، کهنه انبانی پر استخوان و بی مقدار است.(3)

 پی نوشتها :

1-علل الشرایع،ج 1،ص 196، لوبقیت الارض بغیر امام لساخت : اگر امام نباشد زمین اهلش را فرو می برد.

2-اشاره به شعری ا

ز قصیده ی قاآنی شیرازی : مردود پیشگاه تو مردود کائنات     مقبول بارگاه تو مقبول ماسوا

3-اشاره به شعری از عارف بزرگ مرحوم آیت الله ملا احمد نراقی که می فرماید :

سینه ای خالی زعشق گلرخان    کهنه انبانی بود پر استخوان